ตุนเสบียงไทยในเซาเปาโล (Thai Groceries Shopping in SP)

แต่ก่อน เวลาที่บินมาเที่ยวบราซิล ครั้งละสองเดือนๆ เลยไม่ค่อยอะไรมากมายกับความรู้สึกโหยหาอาหารไทย เพราะมาแป๊บๆ แล้วก็กลับ แต่พอได้ย้ายมาอยู่ที่นี่จริง ก็เริ่มหวั่นๆ กระเป๋าเดินทางที่ขนสัมภาระมาจากเมืองไทยส่วนใหญ่ก็มีเสื้อผ้า ของใช้ และของกินแบบเต็มอัตราศึก ถึงขั้นต้องซื้อ extra bagage เพิ่มอีก 1 ใบเลยทีเดียว เนื่องจากกลัวจะอดอยากปากแห้ง คิดถึงอาหารบ้านเรา แต่ปัญหาคือ ต่อให้เราขนมามากมายแค่ไหน ใช้ไปเรื่อยๆ ของก็ต้องมีวันหมด ทีนี้สาวไทยบ้านนาเลยต้องออกไปเสาะหาเสบียงข้าวของไทยมาสต๊อกเพิ่ม

วันนี้ฟิวส์ขอแนะนำแหล่งชอปเสบียงของเหล่าสาวไทยแห่งเมืองเซาเปาโลนะคะ

บรรยากาศย่าน Liberdade ค่ะ

บรรยากาศย่าน Liberdade ค่ะ
ออกจาก Metro สถานี Liberdade ก็จะพบกับบรรยากาศเอเชียอันอบอุ่น

บรรยากาศย่าน Liberdade ค่ะ

Liberdade (ลิ-เบอ-ดา-จิ) หรือชื่อเล่นว่า J-Town 

... ใช่แล้วค่ะ มันคือ Japan Town นั่นเอง คงแปลกใจใช่มั๊ยคะที่ทำไมไม่เรียกว่า China Town ก็เนื่องจากที่บราซิลมีพลเมืองที่เป็นคนญี่ปุ่น (Brazilian-Japanese) เยอะมากๆ อิมมิเกรทมาเมื่อร้อยกว่าปีก่อน จึงทำให้ ณ ปัจจุบันบราซิลมีประชากรที่เป็นบราซิเลี่ยนเจแปนนีสเยอะมาก น่าจะรุ่นเจเนอเรชั่น 2 - 3 แล้ว แต่ส่วนใหญ่จะพูดภาษาญี่ปุ่นกันไม่ได้แล้วละค่ะ กลายเป็นบราซิเลี่ยนกันหมดแล้ว ^.^ ทั้งนี้ทั้งนั้นการที่มีคนญี่ปุ่น (จีน เกาหลี) อาศัยอยู่มากจึงทำให้ข้าวของ อาหาร หรือแฟชั่นของบราซิลทั่วๆ ไปมีกลิ่นอายของความเป็นญี่ปุ่น เอชียนๆ ปะปนอยู่มากมายเลยทีเดียว จึงทำให้ Liberdade กลายเป็นแหล่งรวมร้านค้า ข้าวของ ร้านอาหารเอเชียทั้งหลายแหล่ไว้ (แต่จะเน้นหนักไปทางข้าวของญี่ปุ่น) ของขายที่นี่มีตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบเลย เรียกได้ว่า มาที่เดียวครบ One stop service ยังไงยังงั้น เอิ้กๆๆๆ

บรรยากาศย่าน Liberdade ค่ะ 

       การเดินทางมา Liberdade หากใครจะมาแนะนำว่าให้ขึ้น Metro มาลงที่สถานี Liberdade ได้เลยค่ะ สะดวกรวดเร็วมาก แต่ถ้าจะขับรถมาก็ดีเช่นกัน เอารถมาเตรียมขนสเบียงกลับ แต่ต้องหาที่จอดรถกันหน่อย เพราะแถวนั้นหาที่จอดรถยากนิดนึง ไม่อย่างนั้นก็ต้องไปจอดแบบเสียตังค์ในที่ Estacionamento (เป็นธุรกิจที่จอดรถค่ะ) ซึ่งราคาก็ค่อนข้างจะแพงเอาเรื่องอยู่ แต่นานๆ มาทีก็คุ้มเหมือนกันค่ะ ขับรถมาชอปสเบียง ซื้อทีเอาให้คุ้มไปเลยเดือนนึง อิอิ จะได้ไม่ต้องเสียเวลามาบ่อยๆ 

       แต่ละร้านที่ย่าน J Town จะขายของคล้ายๆ กัน แนะนำว่าให้ลองเดินดูรอบๆ ก่อน ดูราคา ดูคุณภาพ ดูความสดใหม่ (ของของสด เช่น ผัก เนื้อ ลูกชิ้น อะไรประมาณนี้) ดูวันหมดอายุ เซอเวย์ไปเรื่อยๆ ก็สนุกไปอีกแบบ
     
       เวลาเดินผ่านจะเห็นว่าแต่ละร้านคนจะแน่นมาก บางทีฟิวส์ไปวันธรรมดา คนก็ยังตรึม เยอะพอๆ กับไปช่วงเสาร์อาทิตย์ ร้านประจำที่ฟิวส์ชอบไปซื้อเสบียงจะอยู่ใกล้ๆ กับทางออก Metro เลย ชื่อร้าน TOWA เค้ามี พริกแกงไทยแทบจะทุกประเภท กองทัพซอสไทย และของกินจากเมืองไทยเยอะกว่าร้านอื่นๆ ส่วนขนมขบเคี้ยวจะเดินซื้อขนมตามร้านอื่นๆ เราต้องเฉลี่ยๆ กันไปบ้างใช่มั๊ยคะ กระจายรายได้ให้ทั่วถึง อิอิ ของใช้ ส่วนเรื่องราคา แต่จะร้านก็จะพอๆ กัน อาจจะมีต่างกันนิดหน่อย บวกลบไม่ถึง R$1 ถ้าไม่คิดอะไรมาก ส่วนใหญ่ก็จะซื้อร้านเดียวเยอะๆ ไปเลย เพราะสะดวกดี แต่ถ้าอยากเดินตะลุย survey ของกิน และเทียบราคา ก็ได้เช่นกันค่ะ สนุกไปอีกแบบ

       ของสดพวกผัก ผลไม้ ของสด และซอสต่างๆ แบบบ้านเราที่หาตาม supermarket ทั่วๆ ไปไม่ค่อยได้ เราสามารถมาหาซื้อได้ที่นี่ค่ะ เช่น ครก อุปกรณ์จิปาฐะคล้ายๆ ร้าน Daiso บ้านเรา ผักบุ้ง ผักกวางตุ้ง ดอกกุยช่าย ขิง ข่า เต้าหู้ไข่ พุทรานมสด มะระ ข้าวเหนียว กะปิ น้ำปลา เครื่องตุ๋นยาจีน หมูหยอง กุนเชียง ปูอัด ลูกชิ้นปลา ข้าวเกรียบ ผงชาเย็น ชาเขียวพร้อมดื่มยี่ห้อ ขนมขบเคี้ยว เครื่องเทศต่างๆ ฯลฯ ร่ายเป็นรายตัวไม่หมดแน่ๆ ค่ะ

       เอาไว้ลองดูรูปละกันนะคะ รูปพวกนี้เป็นเพียงส่วนหนึ่งนะคะ พอดีฟิวส์เจออะไรก็จะถ่ายเก็บมาไว้ให้ที่บ้านดู พ่อแม่จะได้เลิกห่วง กลัวลูกผอมเพราะอดอยากซักที อิอิ (ส่วนมากฟิวส์จะอัพเดตที่ Facebook น่ะค่ะ แต่ไม่สามารถเอารูปทั้งหมดมาลงใน Blog ได้ มันเยอะเกินไป ^^" ขอลงนิดๆ หน่อยๆ เพื่อเป็นไกด์ไลน์ก็พอนะคะ) แนะนำว่าถ้ามีเวลาก็ลองเดินเข้า-ออกทุกร้านเลยก็ดีค่ะ สาวไทยแบบเราชอบเดินชอปปิ้งออกกำลังกายกันอยู่แล้ว อิอิ

       ท้ายนี้คอนเฟิร์มค่ะว่าบราซิลก็มีข้าวของไทยค่อนข้างเยอะพอสมควร อาจจะไม่ครบ ตัวเลือกไม่เยอะเหมือนตลาดของไทยในประเทศอื่นๆ เช่นอเมริกา ออสเตรเลีย แต่ก็พอถูไถ แก้ขัด ทำให้ชีวิตความเป็นอยู่ของเราในประเทศบราซิลไม่ขัดสนเรื่องอาหารการกินจนทำให้เกิดโฮมซิคแน่ๆ ค่ะ

แถมค่ะแถม!!

ขอแถมความคิดเห็นและข้อแนะนำส่วนตัว สำหรับผู้ที่กำลังจะย้ายมาอยู่บราซิล ไม่ว่าจะถาวร หรือ ชั่วคราวนะคะ

1) สเบียงของกิน ถ้าเราติดรสชาติอาหารไทยมากๆ แนะนำให้เตรียมตุนพวกผงคนอร์ คนอร์ก้อนรสที่ชอบ แบบที่ใช่มาเยอะๆ เลยค่ะ เพราะผงปรุงรสที่บราซิลบอกตามตรงว่ารสชาติไม่ค่อยถูกปากคนไทยเท่าไหร่ การสั่งซื้อ หรือให้คนส่งของมาให้ทีหลัง ทั้งแพงกว่า ทั้งลำบากกว่า แบกมาเองมากๆ นอกเหนือจากนี้เราพอจะสามารถหาซื้อได้ หรือไม่ก็สามารถอะแด็พได้จากของกิน (ของใช้) ที่หาได้จากท้องถิ่นค่ะ ที่นี่มีของที่มีรสชาติ และกลิ่นคล้ายๆ กันกับอาหารไทยเยอะพอสมควร

2) เตรียมตัวล่วงหน้าในการหัดทำครัว อย่างน้อยเอาขั้นง่ายๆ อาหารแบบธรรมดาสามัญ จานโปรดที่เราชอบ ไม่ก็ของหวาน หรือจานพิเศษ เผื่อไว้สำหรับโชว์ฝีมือให้ครอบครัว เพื่อนบ้าน หรือเพื่อนๆ ชาวแซมบ้าชิม ... จากประสบการณ์ส่วนตัว ฟิวส์เป็นคนที่ไม่ชอบกินอะไรซ้ำๆ เดิมๆ อยู่เมืองไทย ร้านข้าวราดแกง ร้านอาหารทุกประเภท มีให้เราเลือกเข้าออกเป็นว่าเล่น แทบจะไม่มีความจำเป็นที่จะต้องทำกับข้าวกินเองเลยด้วยซ้ำ เพราะค่าครองชีพไม่สูง แถมมีร้านรวงหลายสัญชาติให้เลือกหลากหลาย ผิดกับที่นี่ค่ะ อาหารเค้าจะเน้นแบบเดิมๆ ถ้าไปร้านอาหารทั่วๆ (คล้ายๆ ข้าวราดแกงแบบเดินเลือกตักเอง) ไปจะเป็นแนวชั่งกิโล แต่ละร้านอาหารก็จะเหมือนๆ กัน กินบ่อยๆ ก็เริ่มเป็นโรคเบื่ออาหาร ถ้าจะไปร้านอาหารแนวอื่นๆ ก็ราคาจะสูงนิดนึง นานๆ ทีพอไหว แต่จะฝากท้องกินทุกวัน วันละ 3 มื้อ คงโดนสามีเคอฟิวแน่ๆ อิอิ เพราะฉนั้น จึงควรหัดทำกับข้าวไว้บ้าง นิดๆ หน่อยๆ ก็ยังดี เดี๋ยวพอมาอยู่ไปนานๆ ความจำเป็นจะบังคับทำให้เราหัดเข้าครัว ทำครัว ลองทำเมนูได้หลากหลายมากขึ้นเองค่ะ

3) อย่าคาดหวังกับน้ำบ่อหน้ามาก หาข้อมูลไว้ก่อนมากๆ เช่น ของที่เราจำเป็นจะต้องใช้อะไรในชีวิตประจำวัน ของที่เราชอบกินบ่อยๆ ที่ประเทศที่เราจะไปอยู่พอจะมีขายมั๊ย วัตถุดิบที่จะใช้ทำเราพอจะหาได้รึเปล่า หาจากไหนได้บ้าง จริงอยู่ว่าที่นี่อาจจะมีขาย อาจจะหาซื้อได้ แต่ด้วยความที่ต่างประเทศต่างสถานการณ์ ต่างวิถีดำเนินชีวิต ถ้าจะหวังว่าไปถึงค่อยตามหา ค่อยไปตระเวนหาซื้อคงลำบาก และอาจจะทำให้เกิดความท้อตามมา คร่ำครวญกับตัวเองว่าประเทศนี้มันช่างอยู่ยาก อยู่เย็น อะไรประมาณนี้ เพราะฉนั้นเตรียมอะไรๆ ที่คิดว่าตัวเองจำเป็นต้องกิน ต้องใช้ติดมาบ้างส่วนหนึ่ง แล้วพออะไรๆ เข้าที่เข้าทางค่อยวางแผนการอำนวยความสะดวกในการดำเนินชีวิตในบราซิล จะทำให้เราไม่เครียด ไม่อึดอัดกับสภาพแวดล้อมที่แตกต่างจากที่เราเคยอยู่ค่ะ

การเตรียมตัวมาดีมีชัยไปกว่าครึ่งนะคะ อยู่ไหนก็แฮปปี้ มีความสุข อิอิ